Γράφει το www.infokids.gr : Με εισήγησή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής εκδόθηκαν νέες οδηγίες για τους εκπαιδευτικούς ξένων γλωσσών στο Δημοτικό και Γυμνάσιο σε μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης και εξορθολογισμού της διδακτέας ύλης των σχετικών μαθημάτων για τη φετινή σχολική χρονιά.
Στόχος των αλλαγών είναι η αναγκαιότητα να ανταποκριθεί η διδασκαλία του μαθήματος της Ξένης Γλώσσας στις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών/τριών και να προσαρμοστεί στο επίπεδο
γλωσσομάθειάς τους. Η διαμόρφωση της πρότασης βασίστηκε στο Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών για τις Ξένες Γλώσσες (ΕΠΣ-ΞΓ), λαμβάνοντας υπόψη τα ισχύοντα εγχειρίδια για τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών στο δημοτικό και στο γυμνάσιο καθώς και άλλες πηγές σχετικού εγκεκριμένου εκπαιδευτικού υλικού.Στόχος των αλλαγών είναι η αναγκαιότητα να ανταποκριθεί η διδασκαλία του μαθήματος της Ξένης Γλώσσας στις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών/τριών και να προσαρμοστεί στο επίπεδο
Εφαρμόζοντας τις σχετικές αλλαγές πλέον οι εκπαιδευτικοί ξένων γλωσσών καλούνται να μετατοπίσουν την προσοχή τους από την έννοια της «κάλυψης της ύλης» στον ίδιο τον μαθητή, στο τι θα μάθει δηλαδή και όχι στο τι θα διδαχτεί. Με την εφαρμογή του Ενιαίου Προγράμματος Σπουδών των Ξένων Γλωσσών (ΕΠΣ-ΞΓ) στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο γίνεται μία αποφασιστική στροφή στην ξενόγλωσση εκπαίδευση από την υλικοκεντρική στη μαθησιοκεντρική προσέγγιση, η οποία δεν είναι απλά μια μέθοδος διδασκαλίας αλλά και ένας τρόπος οργάνωσης του διδακτικού/μαθησιακού αντικειμένου της ξένης γλώσσας, κοινός για όλες τις γλώσσες που περιλαμβάνονται στο Σχολικό Πρόγραμμα Σπουδών ή που μπορεί να συμπεριληφθούν στο μέλλον.
Η επίδοση των μαθητών τα μαθήματα του σχολείου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ένας από τους οποίους είναι οι διαφορές στη γνωστική, κοινωνική και βιολογική ανάπτυξή τους, καθώς και στα είδη ευφυΐας. Διαφορετικά άτομα και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες μαθητών της ίδιας ηλικίας στην ίδια τάξη έχουν διαφορετικούς πόρους νοηματοδότησης και διαφορετικές εμπειρίες και γνώσεις, διαφορετική γνωστική και κοινωνική εξέλιξη, η οποία εξαρτάται και από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν. Ως εκ τούτου, η εκπαίδευση που προσφέρεται στους μαθητές δεν μπορεί να είναι αποδοτική αν δεν λαμβάνει υπόψη αυτά τα δεδομένα, αν δεν είναι διαφοροποιημένη και προσαρμοσμένη στα χαρακτηριστικά των διαφορετικών μαθητών σε μια τάξη, των διαφορετικών τμημάτων ή ομάδων μαθητών και των μαθητών διαφορετικών σχολείων.
Η ανάγκη ωστόσο μιας ξενόγλωσσης εκπαίδευσης προσαρμοσμένης στη γλωσσομάθεια των μαθητών, διαφοροποιημένη ανά τμήμα, τάξη, σχολείο, καθώς επίσης και διαφοροποιημένη μέσα στην ίδια τάξη γίνεται επιτακτική επειδή προστίθεται ο παράγοντας της γλωσσικής παρακαταθήκης. Δεδομένου ότι η ξένη γλώσσα αποτελεί το αντικείμενο αλλά και το μέσον της εκμάθησής της, δεν αρκεί μόνο η διδασκαλία των κανόνων γραμματικής ή του λεξιλογίου της για να αποκτήσει ο μαθητής την ευχέρεια αποτελεσματικής επικοινωνίας σε πραγματικές ή κατασκευασμένες συνθήκες. Κατά κύριο λόγο, απαιτείται η κατά το δυνατόν συχνότερη εξάσκηση στη χρήση της γλώσσας με περισσότερες ώρες υποβοηθούμενης/καθοδηγούμενης μελέτης ή και αυτόνομης χρήσης της.
Με δεδομένο ότι οι έλληνες μαθητές έρχονται στη σχολική τάξη με διαφορετικά επίπεδα γλωσσομάθειας - ειδικά στην Αγγλική, και ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού καθώς και στις τάξεις του Γυμνασίου — είναι πολύ σημαντικό, ο/η εκπαιδευτικός: να διαγνώσει το γενικό επίπεδο γλωσσομάθειας των μαθητών και να προβεί σε έρευνα των αναγκών τους, να προσαρμόσει την εκπαιδευτική διαδικασία στο προφίλ των μαθητών που έχει (α) σε διαφορετικά τμήματα μιας ξενόγλωσσης τάξης, (β) σε διαφορετικές τάξεις του ίδιου σχολείου, και (γ) σε διαφορετικά σχολεία να ακολουθήσει πρακτικές διαφοροποιημένης διδασκαλίας στο τμήμα μιας τάξης το οποίο έχει μαθητές διαφορετικών επιπέδων γλωσσομάθειας.
